Dag lieve lezers,
Wat een aparte zomer hebben we achter de rug. Het ene moment stonden de planten te verdrogen in de tuin en in het volgende was het noodzakelijk om alle bakken leeg te gooien om geen rot te krijgen… Moeder Natuur is van slag, sterker nog ze is ziek en met haar laatste krachten probeert zij zich te ontdoen van alle verontreiniging. En dan ontstaat er weer een nieuwe Harvey (orkaan Houston)…
Onze aarde heeft haar eigen bewustzijn, net als wij haar medebewoners.
Jaren geleden, in 2011 zag ik het voor me... en mocht ik het ervaren... ik voelde haar immense onmacht en pijn... maar ook haar intense liefde voor al het leven, van micro organisme tot en met de mens.
Aarde,
Mijn huid, ontdaan van groen, ten behoeve van wegen en bouwwerken
Mijn longen, vergiftigd en benauwd door alle uitlaatgassen en chemische stoffen
Mijn spijsvertering, verstopt door alle afvalstoffen, geen doorstroming meer
Mijn ogen, mijn water, vervuild
Mijn geur, verneveld door chemie
Mijn gehoor, geen stilte meer
Mijn zijn, voor hoelang nog.............?
|